Śmierć dziennikarstwa śledczego w redakcji Wprost
Kto na tym straci? Czy chodzi tylko o dziennikarzy, media i standardy?
Są głosy, że dzisiejsza akcja spowoduje to, że dziennikarze będą bali się węszyć wokół afer. Jest o wiele gorsze następstwo. Od dziś, ci nieliczni, którzy mieli wątpliwości czy ujawnić swoją wiedzę na temat nieprawidłowości nie będą mieli takich wątpliwości – pod żadnym pozorem jej nie wyjawią, bo będzie to zagrażało ich wolności, zdrowiu a nawet życiu!
Kilka dni temu
Pisałem niedawno o tej „aferze” w formie listu kierowanego do Donalda Tuska – tekst zażarł, choć temat był tak naprawdę błahy. Właściwie każdy w ostatnich dniach snuł autorskie scenariusze – co teraz będzie, co będzie za kilka dni, tygodni. A teraz tak, szczerze – ręka w górę kto przewidział taki scenariusz? Przedstawienia, które miało miejsce kilka godzin temu w siedzibie Wprost?
I teraz najgorsze. Mistrzowskie posunięcie, na którym skorzystają wszyscy – ubabrani
Oglądam już chyba od czterech godzin relację z wydarzeń w redakcji Wprost. Cóż za mądre rozważania. Ile „ważnych” pytań padło, ile zawiłych zagadnień prawych poruszono. I po co? Nie usłyszeliśmy jednego ważnego pytania (pojawi się jeszcze w tym tekście). Pomyślmy. Działanie jakiego byliśmy świadkami to misja „samobójcza”. Panowie wkraczając do redakcji wiedzieli, że staną się gwiazdami, a media zawiążą przeciwko nim koalicję – porozumienie ponad podziałami. Mimo to idą, wchodzą, i choć nieudolnie – działają.
Kochani zwróćcie uwagę co się dziś zmieniło? Co wyszło na światło dzienne? To, że zostało złamane prawo prasowe? Tak obiektywnie to drobiazg. Zmieniło się to, że
po ciuchu, choć paradoksalnie w blasku fleszy odeszła dziś do lamusa instytucja źródła dziennikarskiego.
Następstwa
W pierwszych komentarzach zwrócono uwagę tylko na to, że jest to próba nacisku na dziennikarzy. Ja się pytam – czemu nikt nie mówi o tym, że była to próba, skuteczna próba wywierania nacisku na źródła?! Tak, od dziś każdy obywatel będący potencjalnym źródłem dziennikarza będzie milczał w obawie przed ujawnieniem, zemstą, karą, alienacją itd.
Takim obywatelem możesz być i Ty, gdy dowiesz się że Twój burmistrz robi lewe interesy, ale na Policję tego nie zgłosisz, bo zna się z komendantem. Od dziś nie będziesz miał dylematu czy zgłosić sprawę trzeciej władzy – lepiej tego nie rób, będziesz mieć kłopoty gdy Cię ujawnią.
Stawka większa niż bycie
A teraz obiecane pytanie:
Jaka musi być stawka, skoro ktoś decyduje się na tego typu misję samobójczą?
Przecież z góry wiadomo, że środowisko dziennikarskie na chwilę się zjednoczy, by przypuścić zmasowany, śmiercionośny dla popularności w sondażach atak.
Nie chcę spekulować, bo posądzicie mnie o to, że jestem kimś kim nie jestem. Zastanówcie się chwilę sami. Podrzucę kilka słów kluczy: przetarg, decyzja, rodzina, znajomi, partyjni koledzy (?)
Był taki kawał. Dlaczego Tusk dofinansował sowiecie więziennictwo? Bo wie gdzie będzie z kolegami po zakończeniu kadencji. Śmieszne? Dla mnie nie. Już nie.
Kto jest, a raczej do dzisiaj był informatorem dziennikarzy?
Czasem polityk opozycji, czasem skruszony gangster, czasem człowiek któremu zależy na pieniądzach, ale wiecie jeszcze kto może nim zostać? Ty, ja, Twój sąsiad, matka, siostra brat – za każdym razem gdy mamy odwagę cywilną by zgłosić do dziennikarza swoją wiedzę o nieprawidłowościach.
W czym problem
Nie dajmy się teraz wciągnąć w rozważania prawne, przyczyny, tłumaczenia na konferencjach. Pomyślmy o następstwie dzisiejszego dnia i nawet nie o tym, że Latkowskiego rzucili na ziemię, bo efekt długofalowy został osiągnięty już w momencie gdy ABW przekroczyła próg redakcji kilka godzin wcześniej.
Źródła umarły – 18 czerwca 2014 roku. Pokój ich duszom. Będą milczeć – od dziś. Dziennikarstwo śledcze już w Polsce nie istnieje.
Można śmiało „pracować” dalej, Panowie.
