Żyjemy równolegle w dwóch „bańkach informacyjnych” –   Google i FB. Pierwsza serwuje nam wiedzę o świecie na podstawie naszych aktywności w narzędziach Google (wspomnę tylko wyszukiwarkę, mapy, lokalizację, Chrome, YT). Druga serwuje nam informacje o świecie na podstawie tego czym interesują się i polecają nasi znajomi.

Teza Dwóch Baniek Informacyjnych – Google i FB

Tym razem trochę się rozpisałem, a zainspirował mnie artykuł, z którego dowiadujemy się o planach Google, o tym na jakiej podstawie będzie (w sumie nadal) serwował nam informacje, które czerpiemy „o świecie” – a w zasadzie połowie tych informacji – bo drugą połowę dostarcza nam algorytm Facebook’a.

Wróćmy do Google. Wg założeń niedługo każdy z nas będzie miał serwowane informacje na podstawie swoich obecnych i wcześniejszych aktywności w narzędziach Google

Now, Google is taking everything it’s learned about you (and everything it’s guessed about you) and is using it to create a personalized feed. The feed will appear alongside search on Google’s apps and, eventually, in your browser and other platforms.

Przeczytaj także: GRA FORTNITE – CZY JEST BEZPIECZNA? BADANIA, OPINIE PSYCHOLOGÓW I RODZICÓW. CZY FORTNITE UZALEŻNIA?

Na codzienną, cyfrową aktywność każdego z nas, w dużej mierze składa się także Facebook. Jaki jest tego efekt? Jeśli większość informacji czerpiemy z Facebooka, a pozostałe będą, lub już nawet są serwowane nam przez Google na podstawie naszych zainteresowań, to w praktyce, żyjemy niejako w dwóch bańkach informacji, które są szczelne i nie dopuszczają „konkurencyjnych” informacji, poglądów, myśli spoza naszych baniek.

Pierwsza bańka – to „Bańka Google”. Karmi nasz egocentryzm. Nieświadomie konsumujemy treści w przeświadczeniu, że reszta świata właśnie tym się interesuje, choć tak naprawdę dostajemy je na podstawie tego, co już wcześniej widzieliśmy, czytaliśmy.

Druga bańka – to „Bańka FB”. Z  niej (a raczej w niej) dostajemy treści, które interesują naszych znajomych.

Czyli większość z nas dostaje treści tylko z dwóch źródeł – te które wywodzą się z naszych zainteresowań, oraz te,  które interesują naszych znajomych. A co ze „środkiem” ? Czyli z tym co istnieje na zewnątrz pomimo tego, że o tym nie czytaliśmy?

Jeszcze kilka lat temu, tę wiedzę dostarczały nam telewizja oraz wielkie portale – przyzwyczajeni oglądaliśmy wiadomości  i codziennie śledziliśmy strony główne owych serwisów  (WP, Onet, Gazeta, Interia i inne). Możesz powiedzieć, „zaraz, ale ja czytam newsy i z WP i Onetu i Gazety” – tak, ale najpewniej tylko te, które udostępnili, polubili, skomentowali Twoi znajomi na Facebook’u – o pozostałych rzeczach, które się dzieją nawet nie wiesz i się nie dowiesz.

Dawniej (zanim staliśmy się „użytkownikami-niewolnikami” Google i Facebook’a) mieliśmy szersze spektrum informacji, które na owych portalach wówczas jeszcze było. Przy czym „było” to słowo klucz – bo teraz najmocniej  na stronach portali promowane są treści… – które cieszą się powodzeniem na FB i w Google (lub ktoś z redakcji ocenił, że mają taki potencjał – „takie treści się nam dobrze klikają/ ludzie to udostępniają/ udostępnią/ w Google Analytics widać, że ludzie tego szukają” itd.).

„Społeczny dowód słuszności” i polaryzacja postaw

„Skoro, tak często o tym czytam (odpowiadają za to algorytmy Google), a do tego inni też o tym piszą (odpowiadają za to algorytmy FB)

–  to ja/my mamy k…! rację”.

I w tym jest problem. Mówi się, że politycy polaryzują, skłócają, społeczeństwo, ale czy nie jest tak, że oni tylko „dostarczają paliwa”? Reszta „polaryzacji”, umacniania radykalnych postaw „Polaka wobec Polaka” odbywa się za naszym przyzwoleniem, poprzez – i dzięki narzędziom, dwóch graczy (?)

„Życie towarzyskie i życie społeczne”

Życie towarzyskie – nawet jeśli masz na FB znajomych, którzy myślą inaczej, interesują się czymś innym, nie lajkujesz ich postów, nie komentujesz ich, tracisz z nimi releacje i kontakt (algorytm Facebook’a  wyświetla Ci stopniowo coraz mniej ich postów i aktywności), a z czasem przestajesz się nawet z nimi spotykać – „bo po co się denerwować” – prawda? Koło się zamyka – witaj w swojej bańce.

Życie społeczne – idziesz ulicą, pod pałacem prezydenckim widzisz modlące się staruszki, LUB mijasz paradę LGBT – co myślisz? W OBU przypadkach: „Kosmici, k… jacyś, debile” – lub coś w tym tonie, prawda?

Łapiecie ten mechanizm? Jeśli go sobie uświadomimy, mamy szansę wybaczać „dawnym znajomym” i odbudować zdrowe, rzeczywiste relacje towarzyskie i społeczne. To nie my nakręcamy się przeciwko sobie. Być może, to także nie politycy. To złudne wrażenie, społeczny dowód słuszności, który „manipuluje” nami poprzez algorytmy Facebook’a i Google’a. Po prostu – dostajemy tylko informacje, które nas wcześniej zainteresowały + zakładamy, że to normalne (bo inne informacje nam się nie pokazują). Do tego, mamy wrażenie, że racja jest po naszej stronie, bo inni też tak myślą. Wiemy o tym jednak tylko dlatego, że automat Facbook’a usuwa informacje od osób, które mają inny światopogląd, zdanie niż my – a to zawsze nasi znajomi, a co gorsza często rodzina!

Rola mediów

I tu jest póki co słabo. Nawet jeśli pojawi się medium, które zaprezentuje przekrój informacji, niezależnie od ich popularności – obecnie mierzonej miarami dwóch potentatów – to czy my będziemy mieć  tyle czasu i siły, by codziennie, choćby przekrojowo się z nimi zapoznawać?..

Czy wypaczony „społeczny dowód słuszności” przestanie nas wzajemnie obracać przeciwko sobie, a wrócimy do bogactwa informacji i poglądów na tym świecie oraz odzyskamy kontrolę nad wyciąganiem z nich naprawdę WŁASNYCH wniosków?

A nie „wniosków” wyciąganych na podstawie tego co podsuwają nam algorytmy Google’a i Facebook’a?

Chyba nie.

Masz podobne odczucie i obserwacje? A może wręcz przeciwnie? Wyraź to w komentarzach.